Niedawno czytając pewne pismo setnie się uśmiałem. Dosłownie boki zrywałem. Uznałem, że ktoś tworząc tekst w stylu i formie żywcem wyjętej z innej epoki, wielokrotnie obśmianej i wyszydzonej robi sobie „jaja”. Analogia do czasów minionych jest w nim tak czytelna, że aż trudno było mi dopuścić, że mam do czynienia z "poważnym" dokumentem.

Tajemnicą poliszynela jest, że niebawem ma się zmienić skład personalny Głównej Komisji Sportu Żużlowego. Dla jednych jest to nadzieja, że dokonają się zmiany na lepsze ale dla innych już niekoniecznie. Do tych drugich zaliczyli się sędziowie żużlowi, którzy jak donoszą już media wystosowali do Prezesa PZM pismo (nadal trudno mi w to uwierzyć), w którym wychwalają zalety i przymioty swojego szefa pana Demskiego.

A zrobili to tak (jeżeli to prawda), że czytając ich dzieło przed oczami stanął mi fragment z filmu „Miś” Stanisława Barei a konkretnie scena z udziałem Wacława Jarząbka, trenera II klasy w Klubie Sportowym „Tęcza”. Pamiętacie? Rzecz się dzieje w gabinecie Prezesa klubu, w którym stoi stylowa szafa a w niej zamontowany magnetofon, aby podczas nieobecności Prezesa jego podwładni mogli wygłosić jakąś skargę, krytyczną uwagę o nim i jego pracy. Do gabinetu wchodzi trener, naciska przycisk na szafie i zaczyna do niej mówić:

„Czasem aż oczy bolą patrzeć jak się przemęcza dla naszego klubu prezes Ochódzki Ryszard naszego klubu Tęcza. Ciągle pracuje, wszystkiego przypilnuje i jeszcze inni, niektórzy wtykają mu szpilki. To nie ludzie, to wilki. To mówiłem ja Jarząbek Wacław trener II klasy. Niech żyje nam Prezes 100 lat."

Po czym trener odchodzi ale po chwili wraca i kontynuuje: "To jeszcze ja Jarząbek Wacław, bo w zeszłym tygodniu nie mówiłem, bo byłem chory, mam zwolnienie. Łubu dubu, łubu dubu, niech żyje nam prezes naszego klubu! Niech żyje nam! To śpiewałem ja Jarząbek”

Tak pokrótce można streścić istotę pisma żużlowych sędziów.

Wesołego wieczoru!